Het leven van een communicatie adviseur

“Je bent al zo lang communicatie adviseur.. wordt dat niet saai? Wat doe je nou eigenlijk precies?” Een vraag die ik laatst kreeg. Die mij verbaasde en inspireerde om eens wat momenten van mijn werkweek op papier te zetten.  Want naast heel veel bellen, mailen, overleggen en afstemmen zit elke werkweek nog steeds vol unieke en spannende momenten.

Dinsdagochtend was zo’n spannend moment. Na het laatste overleg met de griffies van 2 gemeenten stonden alle lichten op groen om een uitnodiging voor een evenement uit te doen. En dat is spannend! In 1 klap meer dan 600 personen uitnodigen. Kloppen alle gegevens? Vergeten we niemand? Is het programma compleet, gaan de call-to-action buttons naar de juiste aanmeldpagina, staan alle themasessies goed… Iets met vertrouwen op techniek en tig x alles checken..

Dinsdagmiddag stond ik tussen de planeten en vuurpijlen. Geboeid te luisteren naar een spreker die vanuit wetenschappelijk oogpunt creativiteit beschrijft en hoe je dat kunt vergroten. Ook sprak ik met een heuse astronaut. Waar ik was? Op de boeklancering van het nieuwste boek van Ynnovate. Een supertof netwerk waar ik toe mag behoren. Ynnovate geeft een boost aan creativiteit en innovatie in het publieke domein. Met een gloednieuw dik boek vol nieuwe werkvormen liep ik die middag bruisend van de energie en ideeën de innovatiegarage uit. Met voor in het boek een mooie boodschap van de schrijvers en illustrator. Kom maar door met nieuwe sessies..

Woensdag zat ik achter een megascherm bij een strategisch communicatiebureau. Samen werken we aan een mooie klus: een digitaal platform maken dat straks meerdere partijen verbindt, inspireert en samenwerking gaat versterken. Voordat zo iets staat zijn er heel veel facetten om over na te denken: structuur, branding, boodschap, doel, functies en inhoud. Maar ook hoe visualiseren we de missie en visie, maken we het toekomstbestendig, …en dan ook nog toegankelijk en slim en inspirerend en aantrekkelijk… heerlijk hersenkrakend!

Donderdag was ik in de Hoeksche Waard. Daar vond een gesprek plaats tussen mensen uit de regio en vertegenwoordigers van het Rijk. Met presentaties, werkbezoek en verhalen hebben we laten zien welke energie er in de regio zit. En welke toffe projecten en initiatieven er bij ondernemers en onderwijs zijn. Mooie stap in het versterken van de samenwerking tussen verschillende partijen. Met elkaar kom je zoveel verder!

Mijn vak saai? Zekers niet! Communicatie adviseur: het leukste vak dat er is.

No one sees what you see, even they see it too

Een quote die ik vandeweek weer voorbij zag komen. Ik heb geen idee van wie de uitspraak is, maar ik vind hem erg veelzeggend. Hoe onlogisch hij ook lijkt, hij is zo waar! 

Met onze ogen nemen we veel waar. Maar wát we waarnemen wordt door veel zaken beïnvloed. Allereerst kunnen we maar een heel klein deel van alle stukjes informatie en zintuiglijke prikkels bewust tegelijkertijd waarnemen. (Van de totaal 1,5 miljoen prikkels per seconde slechts 5 tot 9). Enerzijds is dat fijn, anders zouden we gek worden. Anderzijds begint hier al de eerste uitdaging voor duidelijke communicatie. Het verklaart namelijk dat iedereen andere stukjes informatie waarneemt. En dat bij bijvoorbeeld een auto-ongeluk, alle ooggetuigen iets anders hebben waargenomen, terwijl het ongeluk zelf feitelijk is.

Waarnemen is de eerste stap in het communicatieproces. Vandaar dat het goed is om te weten dat iedereen een andere selectie maakt. Daarnaast worden alle prikkels en informatie die bij je binnenkomen ook nog eens onbewust geselecteerd.  Je hersenen ordenen en coderen de informatie. Dat gebeurt door informatie te generaliseren, te vervormen en weg te laten. Ook dat is fijn. Want nu kun je als je thuis komt zeggen dat er veel verkeer was onderweg en hoef je niet te vertellen (en te onthouden) dat je eerst ingehaald werd door een witte auto, daarna achter een rode auto belandde, etc. Je zou echt uren nodig hebben om alles te vertellen wat je werkelijk onderweg hebt gezien en gehoord (en nog meer hebt waargenomen). 

Dat selecteren en filteren maakt gelijk ook duidelijk waarom sommige dingen je opvallen en andere niet. Heb je net een gesprek gehad met een collega over olifanten, dan zie je ze daarna opeens overal. Dat dus!

Kijken kunnen we overigens niet alleen met onze ogen. We leren in ons leven veel, maar verleren helaas ook vaardigheden. Van nature hebben we enorme intuïtieve capaciteiten. Zo kunnen we -als we nog onbevangen zijn – plaatjes voelen en kleuren ruiken. Op een basisschool in India leren kinderen om hun aangeboren intuïtie te vergroten. Mooi om te zien dat ze geblinddoekt kleuren en letters kunnen waarnemen. Want als zij dat kunnen, kunnen wij het ook (weer leren)!  

Eenvoudig is het niet om je zintuigen intuïtief in te zetten. Soms is het al lastig om te verwoorden wat je voelt. Ook is het niet zeker of het woord waarmee jij je gevoel omschrijft, wel hetzelfde gevoel betekent voor de ander. Een gevoel of gedachte omzetten in een beeld, houding of klank kan dan enorm krachtig zijn. Als creatief coach heb ik dat meermaals ervaren. Zo kun je met een creatieve werkvorm bij iemand authentieke beelden opgeroepen en zichtbaar maken. Deze beelden vertellen meer dan woorden. En belangrijk: de beelden maken onbewuste gedachten bewust. 

Meer bewust zijn van onze zintuigen en ze uitdagen. Dat zouden we eigenlijk vaker moeten doen. Een strand proeven, horen hoe de knoppen nu aan de bomen komen of kijken naar de lege ruimtes tussen voorwerpen in. Luisteren naar stiltes, kijken naar wat niet wordt gezegd. Laten we wat meer op de intuïtie van onze zintuigen vertrouwen.

Van snippers naar confetti

Ken je dat? Hoofd vol ideeën, maar uitvoeren…ho maar. Zo hàd ik het goede voornemen om een blog te starten. Twee keer per week een interessante post over communicatie. ‘Had’ ik mijn voornemen uitgevoerd…zouden er nu al 100 blogs zijn. Maar in werkelijkheid…nummer 1 moet nog verschijnen. 

Op de eerste vrije dag van de voorjaarsvakantie nam ik me voor om eens te onderzoeken waarom bloggen al 2 jaar op de to-do-lijst blijft staan. En of het er anders gewoon niet af moet, iets met loslaten…

Vind ik schrijven lastig? Nee. Ik schrijf voor mijn vak genoeg nieuwsberichten en artikelen. Zodra ik kon schrijven, pende ik dagboeken vol. Als 8-jarige maakte ik zelfs mijn eigen blad. Elke maand knipte, plakte en gestencilde ik hét Doe-blad in elkaar voor een aantal kinderen uit het dorp. De oplage was niet hoog, maar het plezier was er niet minder om.

Vind ik taal lastig? Ook dat niet. Ik help juist mensen die ermee worstelen. Zo was ik een aantal jaren taalcoach. Mensen die nog maar kort in Nederland waren hielp ik op weg met de Nederlandse taal. Om het praktisch in het dagelijks leven te kunnen gebruiken en om ze voor te bereiden op het inburgeringsexamen. Aan organisaties gaf ik advies over schrijfstijl en opbouw van brieven en mails. En niet-onbelangrijk over tone-of-voice naar verschillende doelgroepen. Wanneer ik zelf iets niet zeker weet, raadpleeg ik het Landelijk Genootschap van Nederlandse Taal waar ik al een tijd lid van ben.

Weet ik geen onderwerpen? Nou nee, dat zeker niet. Je kunt niet niet-communiceren. Communicatie is dus overal. Elke situatie, relatie en persoon is anders. Dat maakt het communicatievak zo interessant. En de onderwerpen voor een blog eindeloos. Misschien zit hem daar ook wel de crux. Te veel onderwerpen, te veel voorbeelden, te veel tips,..waar te beginnen?

Bij het doorkauwen van die vraag, kreeg ik een ingeving. Waar te beginnen? Wat als je al begonnen bent?! Bloggen is gewoon een kwestie van je hoofd leeg schrijven, je gedachten op papier zetten. Duss….TA DAA… confetti.. hier is hij dan, spontaan ontstaan: mijn communicatieblog nummer 1.

Iedereen is ‘m

Tijdens het coachen van een team deden we vandeweek een tikspel waarbij ‘iedereen ‘m is’. Dat was dan ook de enige instructie die ze kregen. Grappig en bovenal leerzaam om te zien wat er gebeurde na de uitspraak: we beginnen NU! Sommige teamleden beginnen gelijk verwoed met tikken, anderen staan nog wat verdwaasd op verdere instructies te wachten. Iemand rent het plein af en wordt door een teamlid gecorrigeerd: niet voorbij de plantenbakken!

Het lijkt een onbenullige energizer tijdens een teamcoach sessie: even naar buiten een spelletje doen. Maar het geeft zoveel inzicht en bespreekpunten. Want wat doe jij in je werk? Ga je gelijk aan de slag? Heb je veel instructies nodig? Zijn kaders voor jou van belang? En hoeveel zet jij je in om je doel te behalen?

Inspiratie uit de la

Soms ligt de oplossing gewoon in je bureaula. Zo liep ik net tijdens een creatief proces even vast. Als ‘pauze’ besloot ik mijn lade op te ruimen. Daar kwam ik deze reflectiekaartjes tegen. Ooit gekregen tijdens een training bij Ynnovate. De boodschap: Keep it simple! Iets dat zo belangrijk is tijdens mijn creatieve werk. Laat ‘Eenvoud’ nu mijn jaarthema zijn. En ook de oplossing…gauw weer verder 😉

Sinaasappels, conflicten en feedback

“Sinaasappels, conflicten en feedback”

Dat is de teamcoach sessie van afgelopen donderdag samengevat in 3 woorden. Wat zou jij doen als je zoveel mogelijk sinaasappels wilt scoren, maar weet dat er meer kapers op de kust zijn? Welke strategie zet je in? Ga je samenwerken of toch flink de zaak onder druk zetten? Wacht je af of ga je voor een compromis? (Enne.. heeft iedereen wel alles nodig van de sinaasappel? 😉 Mooie praktische sessie vol inzichten voor het team. Zij leerden over conflictstijlen en feedback. En ik leerde hoe leuk en zinvol het is om samen met een andere coach een grotere groep te coachen.

In welk dier herken jij jezelf?

Afgelopen week kreeg ik deze speelgoedfiguurtjes. Heel bij mee! Mooie aanvulling op mijn bak vol poppetjes en diertjes. Tijdens sessies met groepen gebruik ik ze regelmatig. In welk figuur herkent iemand zich? Welke emotie hoort daarbij? En hoe verhouden de figuurtjes zich ten opzichte van elkaar? Dat geeft mooie diepgaande gesprekken én waardevolle inzichten!